توسط نشر هنوز؛
تحلیل فردین علیخواه از زندگی روزمره ایرانی ها منتشر گردید
به گزارش بلک بلاگ کتاب از لذت آنی تا ملال فوری: جستارهایی کوتاه درباره زندگی روزمره ایرانی نوشته فردین علیخواه، جامعه شناس و عضو هیات علمی دانشگاه گیلان، توسط نشر هنوز منتشر گردید.
به گزارش بلک بلاگ به نقل از مهر، نشر هنوز کتاب «از لذت آنی تا ملال فوری: جستارهایی کوتاه درباره زندگی روزمره ایرانی» نوشته فردین علیخواه را با شمارگان هزار نسخه، ۲۰۵ صفحه و بهای ۸۹ هزار تومان منتشر نموده است.
نویسنده این کتاب جامعه شناس است و عضو هیات علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه گیلان. او رساله دکتری خود در رشته جامعه شناسی را در مبحث «پتانسیل اعتراض سیاسی در شهر تهران» نوشته است. آثار او نشان از نگاهی خاص و جزءمحور در تحلیل جامعه دارند. همچون تالیفات پیش تر انتشار یافته او میتوان به «تا طلاق نگرفتند کتاب ننوشتند: تحلیل هایی از جامعه ایران»، «رویکرد اجتماع محور در پیاده راه سازی» و «سنجش مفاهیم در پیمایش های اجتماعی» اشاره نمود.
همچنین «خیابان: نمونه اصلی یک فضای عمومی اجتماعی» نوشته ویکاس مهتا، «دگرگونی شهرها: نظریه شهری و حیات شهری» نوشته دیوید سی. تورنز و «مصرف گرایی؛ روشی از زندگی» نوشته استیون مایلز، هم همچون ترجمه های انتشار یافته اوست.
معیارهای علیخواه در تحلیل جامعه معمولی دیدن پدیده های غیرمعمولی و همینطور غیرمعمولی دیدن پدیده های که در جامعه ایرانی معمولی تلقی می شوند. است. به قول خود نویسنده خیره شدن به زندگی روزمره و کشف موضوع هایی برای نوشتن از دل آن، مهم ترین خصوصیت کتاب «از لذت آنی تا ملال فوری» است.
آنچه در این کتاب مخاطب با آن مواجه می باشد، نوشته هایی درباره زندگی روزمره ایرانی است. پیژامه، فینگرفود، عروسی، پدر و مادر بودن، لایک نکردن، بی تربیتی، شوآف کردن، شاخ اینستاگرام شدن، بدوبراه گفتن، به سفر رفتن، قرنطینه، شرکت نکردن در مجلس ترحیم همچون موضوع هایی است که علیخواه درباره آنها به زبانی ساده نوشته است.
زبان ساده هم از خصوصیت های نویسنده در کتاب «از لذت آنی تا ملال فوری» است. بنابراین عموم مخاطبان در هر سطح اجتماعی و میزان سوادی که دارند، مخاطبان این کتاب هستند. سطر سطر این کتاب هشداری است به مخاطبان تا به جزئیات زندگی روزمره خود توجه نمایند و همین توجه به جزئیات را میتوان بعنوان نقطه شروعی برای توجه به فرهنگ جامعه و کوشش برای تحول و ارتقای آن در نظر گرفت.
در بخشی از یادداشت «از فینگرفود تا اژدر زاپاتا» آمده است: «غذا فقط غذا نیست. غذاها از نظر اجتماعی ارزش گذاری می شوند و وجهه ای اجتماعی می یابند. در جامعه ایرانی املت با جوجه کباب، خورشت قیمه با باقالی پلو و ماهیچه و قورمه سبزی با بوقلمون شکم پر یکی نیستند. به همین دلیل، گاهی حرمت مهمانی را که دعوت کرده ایم با نوع غذایی که برای او تدارک می بینیم، نشان می دهیم. البته در سالهای اخیر علاوه بر نوع غذا، تنوع آن هم مهم شده است. در بعضی از کشورهای خاورمیانه، میزان روغن موجود در غذا هم نشانه احترام به میهمان است. هرچه غذا چرب تر باشد، منزلت میهمان نزد میزبان بیشتر است.
غذا در حکم ویترین است. ما گاهی با غذا سبک زندگی مان را به رخ می کشیم. درست است که همه ایرانی ها کم و بیش غذاهای مشترکی طبخ می کنند، اما طبخ غذاهای جدید، که مبین آشنایی میزبان با زندگیِ مد روز است، برای او «پرستیژ اجتماعی» به همراه می آورد. غذاها به ما تمایز اجتماعی می بخشند. گواهی می دهند که ما از سبک های جدید زندگی پیروی می نماییم. جلز و ولزِ استیکِ سنگی از طرفی نشانه ای است از طبقه اجتماعی و از سوی دیگر نوگرایی میزبان را منعکس می کند…»
منبع: blackblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب