یادداشت مهمان؛
پاکستان می تواند محلی آرام برای بهائیان باشد؟
به گزارش بلک بلاگ، بهائیان در پاکستان، حق برگزاری تأسیس مراکز آموزشی، آموزش عقاید خود و تشکیل شورای حکومتی خویش را دارند. با این وجود، دولت پاکستان آنها را از انجام حج مذهبی خود در اسرائیل باز می دارد.
خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: پیشینه جاسوسی بهائیان به بدو پیدایش این فرقه و حتی پیش از آن بر می گردد. آنها در تاریخ بارها بعنوان جاسوس برای روس ها و انگلیس ها عمل کرده اند اما اسناد و شواهد تازه حکایت از جاسوسی بهائیت برای صهیونیست ها دارد.
علی معروفی آرانی؛ پژوهشگر حوزه صهیونیست و یهودیت یادداشتی را در رابطه با حضور بهائیان در پاکستان در خدمت رژیم صهیونیستی با عنوان «تزریق ضد شیعه از بهایی هال در کراچی تا حظیره القدس در کویته» نوشته که برای انتشار در اختیار خبرگزاری مهر قرار گرفته است.
در این یادداشت آمده است؛
بهائیان در کراچی بسیار فعالتراز کویته عمل می کنند بگونه ای که در کنار مرکزشان به نام «بهایی هال» دارای مدرسه برای ترویج افکار خود در اذهان دانش آموزان هم می باشند. بهاییان در پاکستان به دلیل مخفی کاری جزء هیچ مجلسی شامل ملی و سنا و مجالس ایالتی نیستند. ولی جزء اقلیت های مورد تأیید می باشند که می توانند فعالیت تبلیغی داشته باشند.
سابقه حضور این فرقه بنا به گزارشی که در روزنامه امت چاپ کراچی آمده است به سال ۱۳۲۹ هجری شمسی بر می گردد و آن زمانی بود که شوقی افندی یکی از رهبران این فرقه نماینده خویش را به نام احمد یزدانی جهت بررسی امکانات تبلیغ و گسترش بهائیت در پاکستان و هند به این کشورها اعزام می کند. در پاکستان هم مانند دیگر کشورها بهاییت وجود دارد. ریشه فرقه ضاله بهائی به اوایل سال ۱۸۴۴ میلادی بر می گردد که شیخ سعید هندی، اهل مولتان، نقش برجسته ای را در گسترش این مذهب ایفا کرد. بهاء ا… در حیات خود بعنوان بنیانگذار این دین، عده ای از پیروان خویش را در این منطقه ترغیب کرده بود تا بروند و در منطقه ای که امروز به نام پاکستان مشهور است، سکونت نمایند.
در اوایل انقلاب به خاطر کوچ بهایی ها و زرتشتی ها از ایران به پاکستان جمعیت بهایی ها در شهر های پاکستان همچون کویته افزایش قابل ملاحظه ای پیدا کرده بود ولی به سبب اعتقاد محکم دینی مردم پاکستان به قرآن و بحث خاتمیت پیامبر اسلام (ص) بر مبنای نص آیات الهی آنها نتوانستند در پاکستان زیاد بمانند و به ناچار به کشورهای اروپایی سفر کردند. تعدادی همچنان در شهر های محتلف همچون کویته حضور دارند و مرکز آنان در کویته به نام «حظیره القدس» شناخته می شود و محل عبادت آنان هم می باشد. این مرکز هم اینک توسط مسیحیان مقیم کویته که از شان وشئونات اجتماعی بالایی برخودار نمی باشند اداره می شود.
با این حال، جای تعجب دارد، در کشور پاکستان که جزء مذهبی ترین کشورهای جهان اسلام است و هیچ فرقه ای که به هر علت رسالت و خاتمیت پیامبر گرامی اسلامی (ص) را انکار کند، توانایی و اجازه تحرک در این کشور را ندارد، اما بهائیت چگونه پیشرفت کرده است؟ تا جایی که در جشن رضوان این فرقه ضاله، «پیر امین الحسنات» وزیر امور مذهبی و «آسیه ناصر» نماینده پارلمان پاکستان حاضر می شوند و به آنها تبریک می گویند.
اگر تعداد بهائیان در کشور افزایش قابل ملاحظه ای داشته باشد مبادرت به ساخت معبدهایی به نام «مشرق الاذکار» می کنند که نمونه هایی از آن هم اینک در ترکمنستان، آلمان و آمریکا وجود دارد. با اینکه تعداد آنان در پاکستان قبلاً کم نبوده و بخصوص در اسلام آباد، لاهور، روالپندی و کراچی جمعیت قابل توجه ای داشتند، به خاطر حساسیت های قومی و مذهبی نتوانستند معبد و مشرق الاذکار در کشور پاکستان ایجاد نمایند.
همانطور که گفته شد این فرقه هم اکنون جایگاهی مردمی در پاکستان ندارند ولی ناگفته نماند که با طرح آمریکایی معامله قرن این فرقه آغاز به فعالیتهای مذبوحانه ای برای مجبور کردن پاکستان برای به رسمیت شناختن رژیم غاصب صهیونیستی در داخل کرده اند و در گوش مردم پاکستان زمزمه می کنند که با تشکیل ارتباط کشورهای عربی با اسرائیل چه دلیلی دارد که پاکستان کاسه داغ تر از آش شود و به خواهد به خاطر فلسطین که یک کشور عربی است با اسرائیل مخالفت نماید. هر چند که عمران خان رئیس جمهور سابق پاکستان در سفرش به سازمان ملل رسماً اعلام نمود که ما اجازه تأسیس سفارتخانه اسرائیل در اسلام آباد را نخواهیم داد و او را به رسمیت نمی شناسیم.
فرقه بهاییت مرکزی برای تبلیغ به نام دارالتبلیغ بین المللی دارند که با فرستادن مبلغانی به کشورهای مختلف نسبت به جذب دیگران اقدام می کنند و اگر در شهر و روستایی تعداد بهاییان بیشتر از نه نفر بشود، محفل روحانی ملی یا محلی می سازند. از دیگر مراکز این فرقه، مرکزی تحت عنوان حظیرة القدس، یا همان «حصار مقدس» است. کار آنان در هر منطقه ای جمع آوری اطلاعات و ارسال آن برای محفل روحانی ملی است. هر چند بهائیان ادعا می کنند که از سیاست کاملاً" کناره گیری می کنند و مذهب آنان با سیاست مخالف است اما از راه اعضای حظیرة القدس، گزارش هایی از اوضاع کشورهای مختلف تنظیم و برای اسرائیل ارسال می کنند. در واقع آنها در هر کجای دنیا که باشند نقش نماینده اسرائیل را بازی می کنند.
به هر صورت نباید مراکز فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در پاکستان از این فرقه و امور تبلیغی که توأم با پنهان کاری می باشد غافل باشند و به شکل غیر مستقیم افکار باطل آنان در ادعای پیامبری «باب» و ارتباط به اصطلاح با «من یظهره الله» که در اذهان همان منجی و امام زمان تداعی می شود به فریب افکار عمومی بپردازند. بنابراین با برنامه های مختلف فرهنگی بخصوص هفته وحدت و مراسم جشن میلاد رسول گرامی اسلام بر خاتم النبیین بودن ایشان که از خصوصیات مورد تاکید قرآن می باشد، بیشتر تاکید کنند و علت آنرا به خوبی برای مخاطبین خود تبیین نمایند.
مشابه این افکار انحرافی این فرقه در پاکستان و در هند فرقه دیگری به نام قادیانیه می باشد که پرداختن به آن مجال دیگری را می طلبد. این کشور به اندازه ای مذهبی است که پیروان «احمد قادیانی» که عقاید انحرافی وی به «ادعای نبوت» ختم می شد نه «ادعای خدایی»، ممنوع الفعالیت شدند و این مذهب در این کشور هیچ رسمیتی ندارد! حال چگونه است که بهائیان به درون پاکستان رخنه کرده و شخصیت های سیاسی این کشور پیام تبریک برای آنها می فرستند؟
جالب اینست که نماینده پارلمان پاکستان که عید رضوان را به بهائیان تبریک گفته از «جمعیت علمای اسلام» است! و این گروه کسانی هستند که چندی پیش میزبان «امام جماعت مکه» بوده اند! آیا شرکت این دو شخصیت در جشن بهائیان نشان از «پروژه ایران ستیزی» است یا آل سعود به دنبال انحراف پاکستان از خطوط اصلی خود است؟
اداره تبلیغی بهائیان تحت عنوان «دارالتبلیغ بین المللی» فعالیت می کند. این اداره افراد خویش را برای انجام تبلیغات مذهبی به نقاط مختلف کشور اعزام می کند و برای انجام سفرها، کمیته های ویژه ای را تشکیل می دهد و از طرق مختلف گزارش هایی را از اوضاع تنظیم و به سازمان جاسوسی اسرائیل (موساد) ارسال می کند. مرکز بهائیان در اسرائیل پیروان این فرقه را در زمینه فعالیت در کشورهای حساسی مانند پاکستان با تمام دقت و مهارت راهنمائی می کند. بهائیان در پاکستان نقش نمایندگان اسرائیل را ایفا می کنند و با روش بسیار منظم و مخفیانه مشغول گسترش ارتداد و موبدگرایی ایرانی هستند. آنان با شعار صلح جهانی، تساوی زن و مرد و خاتمه تعصبات، توجه نسل جوان را به فرقه بهائیه جلب می کنند.
در پاکستان، بهائیان حق برگزاری جلسات عمومی، تأسیس مراکز آموزشی، آموزش عقاید خود و تشکیل شورای حکومتی خویش را دارند. با این وجود، دولت پاکستان آنها را از انجام حج مذهبی خود در اسرائیل باز می دارد.
تبلیغ بهاییت هم اکنون در مناطق محروم ایالت سند و در بعضی از شهرها همچون مولتان وپیشاوروکراچی با روش های مختلفی صورت می گیرد. در روستاهای ایالت سند، مناطق بهائی نشین وجود دارد. در این مناطق، بهائیان با روشی بسیار منظم، اما مخفیانه، به فعالیتهای تبلیغی خود مشغولند.
در این منطقه از جنوب غرب آسیا یا همان پاکستان امروزی کمبود سرمایه و ضعف زیربناهای اقتصادی، یکی از مهم ترین موانع در پیش بردن فرایند توسعه به حساب می آید. کمبود منابع و ثروت های طبیعی بخصوص در مقایسه با بیشتر کشورهای خاورمیانه، این مانع را تشدید کرده است. در کنار این ها، جمعیت زیاد با رشد بالا، همراه با پراکنده شدن بسیار ناهمگون این جمعیت در قسمت های متعدد کشور، سطح پایین سواد عمومی و دانش تخصصی، پابرجا بودن ساخت فئودالی، نسبت بسیار بالای جمعیت روستایی به جمعیت شهری و عوامل دیگری از این دست، امکان انجام توسعه در این کشور را محدود کرده اند (۱)
تمام این خصوصیت ها در کنار هم، پاکستان را به لقمه ای باب میل بهائیان مبدل می سازد تا برنامه های فشرده تبلیغاتی شان را در این منطقه پی ریزی نمایند. یکی از مسؤلان تراز اول بهائیت در نشستی خطاب به اعضای این فرقه می گوید: «حضرت ولی امرا… می فرمایند که استقبال از نفوس در روستاها بیشتر از شهرهاست…نفوس مشتاق به سختی در مُدرن پیدا می شوند» (۲)
در قانونی اساسی پاکستان (مصوب ۱۹۷۳. م) بهائیان در زمره اقلیت های دینی غیر مسلمان قرار گرفته اند و برای حفظ حقوق خود تلاش می کنند. تابحال هیچ فردی از میان آنها در انتخابات مجلس ملی یا ایالتی کاندیدا نشده است. در قانونی اساسی پاکستان (مصوب ۱۹۷۳. م) بهائیان در زمره اقلیت های دینی غیر مسلمان قرار گرفته اند و برای حفظ حقوق خود تلاش می کنند. تابحال هیچ فردی از میان آنها در انتخابات مجلس ملی یا ایالتی کاندیدا نشده است. با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران (سال ۱۹۷۹. م) خیلی از بهائیان از ایران به پاکستان رفتند و پاکستان را بعنوان پناهگاهی مناسبی برای خود قرار دادند.
تقیه جزو مهمی از ایمان بهایی های پاکستان بحساب می آید. بهائیان با پیروی از شیوه بزرگان خود، هرگاه احساس خطر کنند، فورا بهائی بودن خویش را انکار می کنند.
بنا به نظر بعضی از دوستانی که در پاکستان پیداکردم؛ رواج بهایی گری در این کشور، ناشی از وابستگی های نفتی به دول عربی است. ایالات متحده و هم پیمانانش اثرگذاری زیادی در حوزه فرهنگی این کشور داشته اند که در کنار آن، بهائیت همچون نوچه ای گوش به فرمان، پیش برنده بخش زیادی از اهداف ضداسلامی و انحرافی غرب در این منطقه می باشد.
بر اساس منابع بهائی، جمعیت بهائیان پاکستان در سال ۲۰۰۱ میلادی حدود ۳۰۰۰۰ نفر بوده است. برپایه گزارش دولت پاکستان، در سال ۲۰۱۲ میلادی، ۳۳۷۳۴ بهائی در پاکستان ثبت شده بودند. در سال ۲۰۱۷ میلادی تعداد رای دهندگان بهایی ۳۱۵۴۳ نفر بوده است.
بر اساس مطالعه در مورد مذهب بهائی در پاکستان معلوم می شود بهائیان در پاکستان بعنوان پارسی مطرح هستند و در شهر پاکستان بخصوص در کراچی سکونت دارند. در فرم سرشماری قبلاً ستونی تحت عنوان پارسی وجود داشته، اما حالا حذف گردیده است و بهائیان می گویند علت کاهش تعداد بهائیان در پاکستان همین حذف ستون از فرم سرشماری است.
زمانی که بهائیان متوجه شدند که از فرم سرشماری، ستون متعلق به آنها حذف گردیده است بسیار ناراحت شدند و اغلب آنها تصمیم گرفتند به خارج از کشور مهاجرت کنند. آنها می گویند قبلاً بهائیان مشکلی نداشتند حتی شهردار کراچی بهائی بوده و بهائیان موسسات آموزشی، دانشگاه، بیمارستان و همه نوع امکانات داشتند، اما با حذف این ستون، حق اساسی بهائیان غصب شده است. حالا تعداد بهائیان در شهر کراچی بسیار کاسته شده و حدود ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ نفر باشند که حتی مردم اهل کراچی هم در مورد آنها اطلاعات درستی ندارند.(۳)
پیروان فرقه‌ی احمدیه آنها هم چون بهائی ها بر این عقیده بودند که مهدی ظهور کرده است اما بر خلاف بهائی ها که ریشه مذهبی شان به شیعه دوازده امامی باز می گردد، احمدی ها ریشه در اسلام سنی دارند. ابتدا تصور کردم که نام احمدیه در ارتباط با شیخ احمد احسائی است که بهائیان و با بیان هم تاریخ خویش را از اعتقادات او آغاز می کنند اما دوستان پاکستانی خیلی زود مرا متوجه کردند که خیر این مذهب هیچ ربطی به شیخ احمد احسائی ندارد و آنها از میرزا غلام احمد پیروی می نمایند و نام فرقه‌ی آنها برگرفته از نام دیگر محمد است.
حوادث بسیاری وجود دارد که اثبات کند اهداف بهائیان، تعلیم دادن به فرزندان یا کمک به ملت پاکستان نیست، بلکه بهائی کردن مردم و ایجاد تفرقه مد نظر است. مثلا در بین این گردهمایی ها، یکی از آنان که زنگ خطر تفرقه افکنی بهائیت را بلندتر به صدا در می آورد، نشست مشترک اعضای فرقه بهائیت و «احمدیه» در بنای «شکرپریان» اسلام آباد بود که به علت حساسیت پاکستان بر مبحث احمدیه، بدون حضور رسانه ها برگزار شد (۴) نشست مشترک این دو فرقه خطرناک، پیشتر هم اتفاق افتاده بود و تحرکات آنان در ایجاد فتنه و آشوب در سال ۱۳۸۸ با اقداماتی که از جانب کشور پاکستان کنترل می شد، توسط اغتشاشگران بهائی اعتراف شد.
پس از آن هم روزنامه مصری «المصریون» فاش کرده بود که گروهی از مقامات ارشد فرقه بهائیت با برخی از مقامات ارشد فرقه قادیانیه، دیدار و در مورد چگونگی نفوذ در کشورهای مختلف منطقه همچون مصر، مذاکره کرده اند (۵) این نشست ها، کاملا هدف مشترک این دو فرقه را که تقریبا هم عصر یکدیگر بوجود آمده و اشتراکات زیادی با هم و وابستگی خاصی به انگلستان داشتند نشان داده است و هر دو به طرز زننده ای در جهت تقسیم امت اسلامی گام برمی دارند.
به باور احمدی ها همان امام زمان و بازگشت مجدد مسیح است که ظهور نموده و آمده تا مسلمانان را از گمراهی ها و کج فهمی ها برهاند و وعده‌ی الهی در مورد گسترش اسلام در جهان بعنوان آخرین دین را محقق سازد. باور آنها در مورد میرزا غلام احمد مانند باور بهائیان در مورد بهاءالله است و او را موعود همه‌ی ادیان الهی می دانند که آمده تا جهان را پر از صلح و داد نماید.
دوستان پاکستانی نتوانستند آمار دقیقی از کل جمعیت جهانی احمدیه به من بدهند و آنرا بین ده تا بیست میلیون نفر می دانستند که با آمارهای موجود در اینترنت مطابقت دارد. با این حساب جمعیت آنها بیشتر از دو برابر جمعیت بهائی ها است که مابین پنج تا هفت میلیون تخمین زده می شود. احمدی ها که جمعیت شان در پاکستان بنا بر آمار مختلف بالغ بر یک تا چهار میلیون نفر می شود حق ندارند که در آن کشور خویش را مسلمان بنامند و یا هنگامی که با کسی روبرو می شوند بگویند سلام علیکم که سبب این شبهه در مخاطب شود که آنها مسلمان هستند.
جالب است اشاره شود که در پاکستان، مخصوصاً تا دو سال گذشته، فعالیتهای بهائی بدون ابراز بهائیت بعنوان دینی متفاوت، به میان مردم نفوذ پیدا کرد، چونکه اساساً بهائیت به جنبش های ظاهراً مدنی و اجتماعی اش وابسته است و از نظر مذهبی، مقبولیتی ندارد. مردم پاکستان هم به صورت میانگین، فقیر بوده و زمان زیادی برای پیگیری مذهبی غیر از آن چه توسط اجدادشان انتخاب شده، ندارند. مردم پاکستان، اسلام را بعنوان مذهب خود دنبال می کنند و هم اکنون گویی جمعیت مسلمان در سراسر دنیا، بخصوص در پاکستان از اسلام رضایت داشته و به صورت عمده، مایل به پذیرفتن هیچ اعتقاد جدیدی نیستند.
قانون اساسی پاکستان تصریح می کند احمدی ها مسلمان نیستند و هیچ گونه حقوق مذهبی برای این شهروندان قائل نمی شود و آزادی مذهبی آنها به وسیله قوانین و لوایح و تبصره های متعدد در قانون اساسی کشور از آنها سلب شده است. آنها حق ندارند که مساجد خویش را مسجد بنامند. حق ندارند که اذان بگویند و یا در مکانهای عمومی از قرآن نقل قول کنند. احمدی ها حق ترویج آیین خویش را ندارند و انتشار آثار مذهبی از جانب آنها ممنوع می باشد. (۶)
در نهایت میتوان گفت بی ثباتی و به شکلی عقب ماندگی این کشور به دلایلی که به شکل پراکنده در متن ذکر گردید، می تواند از عواملی باشد که سران پاکستان، در یک خوش خیالی غیراطلاعاتی، مسیر را برای فرقه ای خطرناک و سلطه طلب چون بهائیت هموار ساخته اند؛ چونکه به شکلی فریفته سخنان صلح طلبانه بهائیت گردیده اند تا مگر آبی بر آتش تفرقه های قومی شان باشد، دریغ که بهائیت، بنزین مشتعل کننده هرگونه تشتتی است.
پی نوشت ها:
۱- احمدی منش، محمد، اسلام و سیاست در پاکستان، تهران: پژوهشکده تاریخ اسلام، چاپ اول، ۱۳۹۵، ص ۳۶۲.
۲- گفت و شنود، سخنان علی نخجوانی در مرکز مطالعات بهائی آکوتو-ایتالیا، اوت ۱۹۹۹، ترجمه دکتر منوچهر سلمان پور، آلمان: عصر جدید مؤسسه چاپ و نشر کتاب دارمستات.
۳- احمدی منش، محمد، همان، صص ۳۶۳-۳۶۲.
۴-- خبرگزاری جمهوری اسلامی، (ایرنا)، ۵/۸/۱۳۹۶.
۵- «مذاکره محرمانه بهائیت با قادیانیه در بیروت»، سایت خبری تابناک، ۲۰/۰۳/۱۳۹۰
۶- احمدی منش، محمد، همان، صص ۳۵۸-۳۵۷.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب