كاظم رجبعلی مطرح كرد؛
کربلا امکان بزرگ قصه سازی را برای ما فراهم کرده است
به گزارش بلک بلاگ، یک پژوهشگر اظهار داشت: کربلا امکان بزرگ قصه سازی را برای ما فراهم نموده است. فقط باید دید چه طور با دید داستانی به قیام عاشورا، کربلا و خطبه خوانی حضرت زینب (س) نگاه کنیم؟
به گزارش بلک بلاگ به نقل از مهر، محفل «خطبه خوانی دمام» توسط کانون ادبی بانوی فرهنگ با هدف نگاه داستانی به خطبه حضرت زینب (س) با حضور کاظم رجبعلی پژوهشگر و عضو علمی مجمع مدارس دانشجویی قرآن و عترت (ع) دانشگاه تهران و سمیه فتحی نویسنده و مسئول گروه نوجوان کانون ادبی بانوی فرهنگ در حوزه هنری برگزار گردید.
خطبه حضرت زینب (س) در شام یا خطبه حضرت زینب (س) در مجلس یزید، به خطبه ای اشاره دارد که حضرت زینب (س) پس از واقعه عاشورا، هنگامی که کاروان اسیران کربلا به مجلس یزید بن معاویه در شام برده شده بودند، بیان کرد.
این خطبه و سخنان امام سجاد (ع) توانست تاثیر شگرفی در حاضران ایجاد نماید و مجلس را به نفع خاندان (ع) تغییر دهد.
محورهای اصلی این خطبه عبارت اند از: حمد آفریدگار و درود بر پیامبر اسلام (ص)، اشاره به سنت الهی در مهلت دادن به کفار، زشتی رفتار یزید، افشای پرونده سیاه یزید و نیاکانش، نفرین بر یزیدیان، اشاره به عاقبت ستمکاران، شکایت به خداوند، جاودانگی خاندان (ع).
زینب (س) خطبه خویش را با حمد خدا و درود بر پیامبر (ص) و آیه ای از قرآن در رابطه با بدکاران شروع کرد و سپس با استناد به آیه ای در رابطه با سنت الهی مهلت دادن به ستمکاران، به سرزنش یزید در ستم بر خاندان امام حسین (ع) و گرداندن آنها در شهرها پرداخت و علت این برخورد زشت یزید را کینه او از جنگ بدر دانست.
حضرت زینب (س) به پیشینه سیاه خاندان یزید در جنگ احد و به دندان گرفتن جگر حمزه سیدالشهداء توسط مادر بزرگش هند و هم آزاد شدن خاندان و دودمان یزید در سال فتح مکه توسط پیامبر (ص) با گفتن جمله معروف اذهبوا انتم الطلقاء هم اشاره نموده است.
وی هم چنان خود و خاندانش را حزب الله و یزید و دودمان و سپاهیانش را حزب الشیطان معرفی نمود و با این سخن نجابت و پاکی خاندان پیامبر و ناپاکی و شیطانی بودن خاندان یزید را در تاریخ ثبت نمود.
او در ادامه فرجام بد یزید را خاطرنشان کرد و قاتلان و ستمکاران واقعه کربلا را نفرین کرد و در انتها ضمن اشاره به اختصاص یافتن خاندان (ع) به وحی و نبوت، تلاش یزید برای محو یاد آنان را بی نتیجه دانست.
آیت الله مکارم شیرازی محتوای خطبه حضرت زینب (س) را در هفت محور تنظیم کرده است: ۱- درهم شکستن غرور یزید با استدلال به آیات قرآن ۲- یادآوری برخورد کریمانه پیامبر (ص) در فتح مکه با نیاکان یزید ۳- تاکید بر کفر یزید ۴- تاکید بر مقام والای شهیدان و مخصوصاً شهیدان از خاندان پیامبر (ص) ۵- اشاره به حضور یزید در محکمه عدل الهی در قیامت ۶- تحقیر یزید ۷- شکر گزاری نعمت های بیکران الهی نسبت به خاندان پیامبر (ص)
آیت الله جوادی آملی در تحلیل عظمت خطبه های زینب کبری (س) در راه باز گشت از کربلا تا شام می گوید: «آن روز کل خاورمیانه که الآن چهل پنجاه کشور است در اختیار حکومت مرکزی اموی بود و اینها منتظر بودند ببیند کربلا چه خبر است؟ سخنگوی کربلا کیست؟ تریبون کربلا به دست کیست؟ پیام کربلا چگونه به خاورمیانه منتشر می شود؟! دیدند این بانو مجلسین دولت اموی را منقلب کرد.»
قیام عاشورا حرکتی اتفاقی و متعلق به یک زمان و مکان نبود، بلکه با مقدمه ای روشن، از زمان رسول خدا (ص) و بخصوص پس از رحلت پیامبر (ص) و اعلام جانشینی حضرت علی (ع) و پس از آن با اسارت حضرت زینب (س)، قیام مختار و بیان امامان دیگر در رابطه با دلایل و انگیزه های انقلاب حسینی، ادامه پیدا کرد و همچنان تداوم داد.
در ابتدای این محفل کاظم رجبعلی اظهار داشت: در عالم چیزهایی وجود دارد که قصه دارند؛ چون قصه دارند عزیز هستند و آدم ها برای قصه ارزش قائل هستند. کربلا امکان بزرگ قصه سازی را برای ما فراهم نموده است. فقط باید دید چه طور با دید داستانی به قیام عاشورا، کربلا و خطبه خوانی حضرت زینب (س) نگاه کنیم؟
وی افزود: به جهت اینکه با دید داستانی به این حماسه و خطبه خوانی حضرت نگاه نماییم باید به شخصیت و شناساندن آن دقت نماییم. پس از توجه به شخصیت و شناساندن آن، پیام خطبه و این که مقرر است این پیام را به چه مخاطبی بگوییم مهم می باشد. برای قصه سازی و داستانی کردن متن خطبه احتیاج به طرح و هندسه قصه داریم. در بیان باید چیدمان داشته باشیم. پس از اینها باید به این دقت کنیم که روایت گر چه کسی باشد؟
در پایان رجبعلی اضافه کرد: حضرت زینب (س) از خطبه خوانی در مجلس یزید، دروازه کوفه و شام غرض داشت. حفظ جان کودکان و امام، پیشگیری از اسارت و افشای پرونده سیاه یزید و نیاکانش غرض حضرت زینب (س) از خطبه خوانی بود.
در ادامه این محفل سمیه فتحی بخشی از خطبه حضرت زینب (س) در مجلس یزید را بازخوانی کرد. «پس از شهادت امام حسین (ع) در روز عاشورا، خاندان آن حضرت به اسارت دشمن درآمدند. کاروان اسیران کربلا بعد از حضور در کوفه و دربار ابن زیاد، به شام، محل استقرار یزید منتقل شدند. وقتی بزرگان و سران اهل شام که یزید بمناسبت پیروزی خود، دعوت کرده بود، حاضر شدند، اسرا و سرهای شهدای کربلا را هم به مجلس آوردند. در مجلس یزید، هنگامی که چشم زینب کبری (س) به سر خونین برادرش امام حسین (ع) افتاد، با صدای محزونی فریاد زد: «ای حسین ای محبوب رسول خدا، ای پسر مکه و منا، ای پسر فاطمه زهرا، بانوی همه زنان جهان، ای پسر دختر مصطفی (ص).»
راوی این ماجرا نقل می کند: «به خدا سوگند با این ندای زینب (ع)، تمام کسانی که در مجلس بودند گریستند و در آن حال یزید ساکت بود…!»
یزید دستور داد چوب خیزرانش را آوردند و با آن به لب و دندان امام حسین (ع) می زد. ابو برزه اسلمی که از صحابه رسول خدا (ص) بود و در آن مجلس حضور داشت خطاب به یزید اظهار داشت: «ای یزید! آیا با چوب دستی ات به دندان حسین فرزند فاطمه می زنی؟! من به چشم خود دیدم که پیامبر اکرم (ص)، لب و دندان حسین (ع) و برادرش حسن (ع) را می بوسید و می فرمود: شما دو نفر، سرور جوانان اهل بهشتید، خداوند کشنده شما را بکشد و مورد لعن قرار دهد و برای او جهنم را فراهم ساخته و بد جایگاهی است».
منبع: blackblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب