نامی که در تاریخ خواهد ماند
به گزارش بلک بلاگ، در مراسم نکوداشت احمد سمیعی گیلانی گفته شد: نام استاد سمیعی گیلانی برای همیشه و پس از ما در تاریخ باقی خواهد ماند.
به گزارش بلک بلاگ به نقل از ایسنا، مراسم نکوداشت احمد سمیعی گیلانی و رونمایی مستند «سبز بن دار» درباره ی زندگی و آثار او به کارگردانی منوچهر مشیری در خانه فرهنگ گیلان، زادگاه این چهره فقید فرهنگی انجام شد.
در این نکوداشت حسین معصومی همدانی، مژده دقیقی، اکبر ایرانی، فرهاد طاهری، سهراب سمیعی و جعفر شجاع کیهانی سخن گفتند.
مجری این مراسم، الهام کیانپور در ابتدای مراسم در سخنانی اظهار داشت: به پاس سال ها تلاش پیوسته، سترگ و اثرگذار استاد احمد سمیعی گیلانی در حوزه های فرهنگ و ادبیات امروز گرد هم جمع آمده ایم.
سپس پوراحمد جکتاجی، مدیر مسئول نشریه گیله وا و عضو هیئت موسس خانه فرهنگ گیلان با اشاره به اینکه به پاس حضور دوستان و علاقه مندان استاد احمد سمیعی گیلانی و استفاده از تجربیات دیگر مهمانان و سخنرانان به تفصیل درباره ی او سخن نخواهد گفت، به حضور گرم و پررونق حاضران اشاره نمود و اضافه کرد: این خانه زمانی شکل می گیرد که شما در آن حضور داشته باشید و وجود پیر و جوان در این مراسم، به ما برای ادامه کار نیرو می دهد. هیئت مدیره چندین شب در تلاش بود تا این مراسم درخور شأن استاد سمیعی گیلانی اجرا شود و از انجام هیچ کاری فروگذار نکرد.
در ادامه حسین معصومی همدانی، عضو پیوسته زبان و ادب فارسی، استاد ادبیات، تاریخ و ریاضیات با اشاره به اینکه از حضور در رشت خوشحال است، اظهار داشت: پرسش های بسیاری بوده که از احمد سمیعی نپرسیده ام، برای اینکه فکر می کردم همچنان زمان دارم، در صورتیکه بهتر است خودرا همچون یک گردشگر بدانیم، چونکه زمان اندکی جهت زندگی داریم.
این محقق در ادامه اشاره کرد: استاد سمیعی گیلانی زندگی های متفاوتی داشت؛ قسمتی از آن در راه آهن و بخشی هم زندگی سیاسی شان بود. از جانب دیگر از بانیان ویراستاری نوین بودند و از کسانی بوده اند که ویرایش کتاب های تألیفی را در ایران بنا نهادند. حالا تمام مجلات علمی پژوهشی و مجلات روشن فکری که به ویراستاری مشغول هستند، به یک معنا شاگرد احمد سمیعی گیلانی هستند و همانا که باید از کارشان درس بیاموزند.
مژده دقیقی، مترجم نیز در سخنانی اظهار داشت: استاد احمد سمیعی گیلانی بی شک از پیشکسوتان تاریخ ویرایش به مفهوم حرفه ای آن هستند و از بزرگانی که در حوزه عمل، به ضرورت ویرایش پی بردند و به آن پرداختند و بر طبق دانش و تجربه خود، ضوابط و قواعدی برای آن قائل شدند و این ضوابط و قواعد را در عمل آزمودند و اعتلا بخشیدند.
این مترجم در ادامه با اشاره به اینکه بی سبب نیست که سمیعی را پدر ویراستاری نوین ایران می دانند، اضافه کرد: ایشان از پایه گذاران و پرسابقه ترین ویراستاران به مفهوم امروزی آنست. ویراستاری را با «انتشارات فرانکلین» شروع کرد و در دوران فعالیت فرهنگی خود هیچ گاه آنرا کنار نگذاشت. از ویرایش لذت می برد و تا پایان، با تمام وجود ویراستار باقی ماند. او معتقد بود ویرایش، کار فرهنگی ضروری، پسندیده و مهمی است که ارزشش به هیچ روی از ترجمه یا تألیف کمتر نیست.
او سپس اشاره کرد: سمیعی ویراستار کتاب ها و نشریات مختلفی بود و در طول عمر پربار خود با تألیف کتاب ها، مقالات آموزشی و تدریس در دوره های ویراستاری، بارها تعهد و دلبستگی شان به ویرایش را ثابت کرد. او ویراستاری جامع الاطراف بود. مشکلات اساسی متن را به طور معمول در همان خوانش نخست تشخیص می داد و راهکارهایی کارساز ارائه می کرد. یک قرن تجربه زندگی و یک عمر سابقه ویرایش داشت و با تاکید بر دانش و اطلاعات گسترده اش، به سرعت خطاهای متن را می یافت و تصحیح می کرد.
دقیقی در ادامه به ذهن منظم و حافظه بی نظیر این ویراستار فقید اشاره نمود و اضافه کرد: استاد سمیعی حتی در خاطر داشت که چهل یا پنجاه سال پیش، چه پیشنهاداتی برای ویرایش کتابی ارائه کرده و این یا آن مترجم، چه توانایی ها یا ضعف هایی داشته است.
دقیقی بیان کرد: کافی بود استاد سمیعی متوجه شود که این نویسنده حرفی برای گفتن دارد، چنان غرق در ویرایش متن می شد که گویی خود آنرا نوشته و برای ارتقای آن از هیچ امکانی چشم نمی پوشید. چنان که گویی گاهی از دید نویسندگان و مترجمان، به جانب افراط می رفت.
در ادامه مراسم اکبر ایرانی، نویسنده، محقق و رئیس مرکز پژوهشی میراث مکتوب در سخنانی درباره ی احمد سمیعی گیلانی اظهار داشت: استاد عمر پرخیر و برکتی داشت و با حضور خود، قرن این روزگار را زرین و طلایی کرد. حضور فرهیختگانی چون استاد سمیعی گیلانی است که به این قرن و ایام، برکت می دهد.
ایرانی با اشاره به این که سمیعی گیلانی روزگاران و روزهایی را با موسس نوین ویراستاری ایران گذرانده، اضافه کرد: او مشوق من بود که در عرصه احیای آثار کهن گام بردارم و تشویق های استاد سبب شد دلگرم شوم و این کار را ادامه دهم.
او سپس اشاره کرد: طبعاً هر خطه و سرزمینی اگر شکوه، عظمت و افتخاری دارد از باب شرف المکان بالمکین است؛ یعنی شرافت هر مکان، به فرهیختگان و دانشمندان آن خطه است، از قدیم الایام گیلان، دانشمندانی بزرگ را در خود داشته است.
ایرانی در ادامه اظهار داشت: یکی از آثار ارزشمندی که در این خطه نگاشته شد، شاهنامه کارکیا میرزاعلی است که پرتصویرترین شاهنامه است و بیش از ۳۵۰ تصویر و نگاره دارد که حالا هر ورقش زری است که در دنیا به قیمت های کلانی به فروش می رسد؛ اما از این شاهکار، اثر چندانی باقی نمانده است ولی این اثر از افتخارات این خطه است. شاهنامه پژوهان می گویند در منطقه ای که شاهنامه نوشته و نگارگری می شده، حاکی از نگرانی مردم نسبت به فرهنگ و ملیت بوده است و این نگرانی در ایران از دوره مغول به بعد بیشتر شد و در عین حال می بینیم که بیشترین نگارگری ها از زمان مغول به بعد در ایران شروع شده است. بدین سبب می توانیم یکی از این افتخارات باارزش را به گیلان و گیلانیان نسبت بدهیم.
فرهاد طاهری، نویسنده، دانشنامه نگار و پژوهشگر حوزه تاریخ معاصر نیز در این مراسم اظهار داشت: حالا که دو ماه از تاریخ فوت استاد می گذرد، هر جا مطلبی نوشته ام، حس کرده ام استاد مطلبم را می خوانند. وجود این مرد چنان سرشار از تلاش، کوشش و بودن بود که باورِ نبودِ ایشان در بین ما واقعاً دشوار است.
او با اشاره به اینکه می خواهد به جنبه های دیگری از استاد سمیعی اشاره کند، اظهار داشت: استاد سمیعی در کنار دیگر جنبه های فرهنگی شان، دارای میراث اخلاقی نکو بودند و اگر این نکات را در مدیریت فرهنگی و یا مدیریت علمی و پژوهشی کشور رعایت نماییم، ثمرات بسیار ارزشمندی برای جامعه ی ما خواهد داشت.
این پژوهشگر با اشاره به نخستین خاصیت اخلاقی و رفتاری استاد سمیعی اضافه کرد: پرهیز از طایفه مداری در حوزه فرهنگ و تحقیق؛ طایفه مداری یکی از معضلات فرهنگی جامعه ما است که با نگاه به عرصه های فرهنگی، درمی یابیم همیشه گروهی حول شخصیت برجسته ای فراهم آمده اند و اصولاً حلقه های روشنفکری ما چه در نشریات و چه در بنگاه های نشر و حتی مجامع دانشگاهی، عمدتا یک نوع رنگ طایفه مداری دارند.
در ادامه مراسم سهراب سمیعی، فرزند احمد سمیعی گیلانی با ابراز خوشی از اینکه در مکانی هستند که خانه اجدادی آن هاست، اظهار داشت: پدر به ما یاد داد چگونه زندگی و رفتار نماییم و چگونه با مردم در ارتباط باشیم، و برای من و خواهرم پدر یک معلم و راهنمای واقعی بودند.
او سپس از مهمانان و استادانی که به خاطر استاد سمیعی گیلانی از راه های دور و نزدیک در این مراسم حاضر شده اند تقدیر کرد.
حامد اریب نیز پیام المیرا دادور، استاد ادبیات تطبیقی و تصویرشناسی دانشکده زبان ها و ادبیات خارجی دانشگاه تهران را برای حاضران خواند.
این نویسنده در ابتدای سخنان خود بیان کرد: کاش بزرگداشت ها نه فقط در زمان حیات بزرگان که در زمان سلامت کامل ایشان برگزار شود؛ صحبت از مرحوم استاد احمد سمیعی گیلانی است. بزرگمرد فاضلی که من با افتخار از او آموختم. آموختم که هر سخنی را جایز نیست بر زبان آورد و گاهی نگاهی می تواند برای مخاطب بیان کننده هزاران جمله و معنا باشد. آموختم که شنونده هوشیاری باشم و آن چه را که باید از ورای سخن اویی که باید بشنوم.
او افزود استاد سمیعی گیلانی از افرادی بودند که اگر کارشان ایرادی داشت، در مقام انکار آن ایراد برنمی آمد، بلکه به آسانی آنرا اظهار می کرد. سپس مثالی زد از ترجمه رمان چیزها اثر «ژرژ پِرِک» که استاد سمیعی گیلانی از ترجمه خود راضی نبود و دلیلش این بود که زبان پِرِک، زبان استاندارد بود اما زبان استاد سمیعی، زبانی فاخر؛ و وی در یکی از جلسات دانشکده زبان ها و ادبیات خارجی دانشگاه تهران به آن اشاره کرده بود.
سپس جعفر شجاع کیهانی، عضو هیئت علمی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در ابتدای سخن خود بیان کرد: دقایق و ظرایف استاد را دوستان و استادان، چه در دانش و چه در برتری های اخلاقی استاد بیان نمودند. من آمدم تا از دوستان و استادانی که از تهران آمدند تشکر کنم.
او اضافه کرد: نام استاد سمیعی گیلانی برای همیشه و پس از ما در تاریخ باقی خواهد ماند.
کیهانی از برگزارکنندگان این مراسم در خانه فرهنگ گیلان تشکر و بیان کرد: در این دورانی که سنگ فتنه از منجنیق فلک می بارد، کار فرهنگی، کار سختی است.
سپس پیام محقق و کارگردان مستند «سبز بن دار» منوچهر مشیری توسط الوند بهاری، پژوهشگر مستند «سبز بن دار» برای حاضران خوانده شد. او درباره ی روند تولید این مستند توضیحاتی داد و باتوجه به وقت شناسی و دقت استاد سمیعی گیلانی و حساسیت های ویژه او مراحل تولید را بسیار خاص توصیف کرد. زمان تولید این مستند تقریباً چهار سال به طول انجامیده و توسط مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی تهیه شده است. این مستند برای نخستین بار در این مراسم به نمایش عمومی درآمد.
در آخر مراسم نیز حاضران در حیاط عمارت خانه فرهنگ گیلان، زیر بارش باران بهاری به تماشای مستند «سبز بن دار» نشستند.
بعد از پایان فیلم مشیری، کارگردان خیلی از مستندهای پرتره مفاخر هنر، ادبیات و علم ایران در ارتباط صوتی با حاضران از تجربه بی نظیر کار با استاد سمیعی گیلانی گفت.
منبع: blackblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب