بخش چهارم،
چرا شهید بروجردی با مشکلات کردستان برخورد فرهنگی داشت؟
بلک بلاگ: در کرمانشاه، سپاه پاسداران از گذشته به سبب حوزه مسئولیت سازمانی اش، کانون بحران را به دقت زیر نظر داشت و سریع تر از مراکز دیگر، وقایع سنندج را دنبال می کرد. با این تفاوت که در رأس آنها محمد بروجردی، دقایق لحظه ها را به سمع و نظر رییس و برخی روحانیون عضو شورای انقلاب می رساند و از آنها کسب تکلیف می کرد و یاری می طلبید.
به گزارش بلک بلاگ به نقل از ایسنا، در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، یکی از توطئه های دشمنان داخلی و خارجی انقلاب برای ضربه زدن بر پیکره جمهوری اسلامی و تضعیف ریشه های نهال نوپای انقلاب، تجزیه قومی و سرزمینی کشور باتوجه به وجود اقوام مختلف در ایران بود؛ حربه ای که تا بدین روز نیز دشمنان انقلاب از به کار بستن آن برای تضعیف امنیت ملی ایران ناامید نیستند.
یکی از این اقوام و مناطقی که از شروع انقلاب تا بدین روز همیشه مورد تحریک دشمنان قرارگرفته، قوم کرد و منطقه کردستان بوده است. مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس مصمم است در چند شماره، روند حدوداً یک ماهه گروگان گیری شهر سنندج توسط معاندین و منافقین در فروردین و اردیبهشت ۱۳۵۹ و سپس آزادسازی آنرا توسط نیروهای وفادار به انقلاب موردبررسی قرار دهد.
بدون شک بررسی تلاش ها و اقدامات انجام شده برای آزادسازی سنندج، یادآور ایثارگری ها و مجاهدت هایی است که برای حفظ آب وخاک میهن اسلامی مان انجام شده و سرمشقی برای نسل امروز و نسل های آینده ایران در حفظ یکپارچگی و وحدت ملت ایران است:
در یکم اردیبهشت ۱۳۵۹ مهاجمان با روحیه ای مضاعف، عزمشان بر تصرف پادگان، باشگاه افسران، فرودگاه و مرکز رادیو تلویزیون سنندج جزم شده بود. با قطع وسایل ارتباطی توسط مهاجمین، تماسهای پادگان با مرکز، منحصر به استفاده از دستگاه بی سیم قدیمی بود. همین طور در روز یکم اردیبهشت، در پی ادامه اجرای شدید آتش مقابل افراد محاصره شده در باشگاه افسران، ارتش طی اطلاعیه ای از ساکنان اطراف خواست خانه های خودرا تخلیه کنند.
با وجود ادعای گروههای مهاجم و خبرگزاری پارس در روز قبل، جنگنده شکاری های نیروی هوایی ارتش، اولین بار؛ بامداد روز اول اردیبهشت بر فراز باشگاه و اطراف پادگان به پرواز درآمدند و تنها دیوار صوتی را شکستند. در اطراف فرودگاه نیز کمابیش همین وضعیت حکم فرما بود.
شور و شوق پاسداران برای عزیمت به سنندج
پیرو پیگیری های یوسف کلاهدوز؛ رییس ستاد مرکزی سپاه، گردان دوم سپاه تهران به دستور ابوشریف به سمت سنندج حرکت کرد. این اوضاع واحوال در کتاب «لحظه های یک پاسدار» اینگونه تشریح شده است:
قرار بود فقط ۷۰ نفر سوار شوند، اما بچه ها با آن شور و شوق، هرکدام یک جوری به زور خودشان را داخل هواپیما جای دادند. یک عده شان با گریه و التماس، عده ای با دادوفریاد و خلاصه هرکدام به نحوی بالا آمدند، تا این که ۷۰ نفر شدند ۱۱۰ نفر.
در موقع حرکت، همگی بچه ها گریه می کردند و درست حال انسان هایی را داشتند که به بزرگ ترین آرزوها و موفقیت های زندگی شان رسیده اند. بمحض رسیدن به مقصد در ایام اول و دوم اردیبهشت، یک گروهان به فرماندهی احمد اسلیمی در فرودگاه و گروهان دیگری به فرماندهی علی موحد دانش در اطراف آن و نیز کاخ جوانان مستقر شدند.
همزمان با تهران در دیگر استانهای بزرگ کشور ازجمله اصفهان و کرمانشاه نیز دغدغه های برقراری امنیت در مرزهای کردستان و تامین سنندج پدید آمد. سپاه اصفهان، از گذشته به سبب اعزام نیروی انسانی به تعدادی از نقاط کردستان، مسائل و رخدادهای آنرا تعقیب می کرد و تحرک انقلابی سرگرد توپخانه؛ علی صیاد شیرازی، بیش از حیطه اختیارات و مسئولیت سازمانی اش نه فقط در ارتش، در سپاه اصفهان نیز چشم گیر بود. وی در آن واحد، دبیر شورای فرماندهی سپاه پاسداران اصفهان نیز بود.
دوشادوش وی در سپاه، پاسدارانی چون سید رحیم صفوی؛ فرمانده عملیات سپاه اصفهان نیز حضور داشتند. صفوی به دستور رییس ستاد مرکزی سپاه، به تهران فراخوانده شد. کلاهدوز با انتقال مشروح مذاکرات و جمع بندی سران نظامی در حضور بنی صدر، سپاه اصفهان را که بطور غیررسمی درحال آماده باش به سر می برد، به سرعت به سنندج مأمور کرد.
اتحاد بین سپاه و ارتش
در کرمانشاه، سپاه پاسداران از گذشته به سبب حوزه مسئولیت سازمانی اش، کانون بحران را به دقت زیر نظر داشت و سریع تر از مراکز دیگر، وقایع سنندج را دنبال می کرد. با این تفاوت که در رأس آنها محمد بروجردی، دقایق لحظه ها را به سمع و نظر رییس و برخی روحانیون عضو شورای انقلاب می رساند و از آنها کسب تکلیف می کرد و یاری می طلبید.
از این رو محمد بروجردی به اتفاق خلبان شیرودی و برخی از پاسداران به همراه جمعی دیگر ازجمله چهار نفر از دانشجویان دختر که در تصرف لانه جاسوسی حضور داشتند؛ با دو فروند بالگرد شنوک، به سنندج عزیمت کردند. اگر در اصفهان، صفوی و صیاد شیرازی سرگرم کارهای آماده سازی شدند، در اینجا (سنندج) بروجردی و شیرودی نیز که از کرمانشاه همدیگر را یافته بودند، نمایی از وحدت نیروهای انقلابی درون ارتش و سپاه را به نمایش گذاشتند.
ورود بروجردی با رویکرد فرهنگی
بروجردی از همان بدو ورود، چه به لحاظ بافت و چه ترکیب گروه همراه و چه حرکات و سکنات خود، نشان داد که او بااینکه با شمشیر از غلاف خارج شده آمده است، بعد فرهنگی را در نوک پیکان حرکت خود دارد. او اظهار داشت: فقط باید طوری عمل کرد که این مردم رنج کشیده لطمه نبینند. باید کاری نماییم که در قلب و روح آنها جا باز نماییم. ما بدون کمک و همراهی مردم، نمی توانیم کاری بکنیم. ما مثل جراحی هستیم که می خواهیم غده سرطانی را از بدن مریض برداریم. باید بدن را حفظ نماییم.
به دنبال بالا گرفتن درگیری های دو طرف و نیز در پی اطلاعیه ها و درخواست های گوناگون لشکر ۲۸ در روز دوم اردیبهشت، مردم سنندج به پادگان پناهنده شدند و گروه گروه و پیاده به سمت پادگان آمدند.
عزم ملی برای نجات سنندج
در روزهای یکم تا سوم اردیبهشت، مهاجمان بعد از غارت ستون نظامی و شهادت سرهنگ نصرت زاد، پیوسته دست به اقداماتی خون بارتر از پیش زدند و با تنگ تر شدن حلقه محاصره باشگاه افسران، پادگان، مرکز رادیوتلویزیون و فرودگاه، افکار عمومی در شهرهای ایران بیش از گذشته جریحه دار شد.
تسلیح، سازماندهی و اعزام واحدهای کوچک و متوسط نظامی از اقصی نقاط کشور با سرعت درحال انجام بود. برای نمونه در اصفهان بعد از پخش مصاحبه تلویزیونی سید رحیم صفوی در ۳ اردیبهشت ۱۳۵۹ که در آن اظهار کرده بود: ما پاسداران و بسیجیان اصفهان به قصد مقابله با ضدانقلاب و آزاد کردن کردستان، عازم آن منطقه هستیم؛ یک عزم عمومی برای پیوستن به مدافعان صورت گرفت و چهار هزار نفر از این استان اعلام آمادگی کردند.
اوضاع در کل کشور همچنین بود و در این راه، افراد هر شهر از شهر دیگر سبقت گرفتند.
منبع:
نداف، مجید، بیست ودو روز نبرد (آزادسازی سنندج)، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، دانشگاه امام حسین (ع)، چاپ اول: ۱۳۹۹، صفحات ۱۷۱، ۱۷۲، ۱۷۳، ۱۷۵، ۱۷۶، ۱۷۷، ۱۸۱، ۱۸۲، ۱۸۳، ۱۸۹، ۱۹۰، ۱۹۱
منبع: بلك بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب