گفت وگوی مهر با علیرضا سلطانشاهی، ۳
یهودیان مقیم اسرائیل پیاده نظام صهیونیسم هستند
بلک بلاگ: یهودیانی که در اسرائیل هستند، پیاده نظامی هستند که اصالت نژادی ندارند و ابزار دست یهودی های اصلی هستند که کماکان به عنوان حشمدون در نیویورک، پاریس، آفریقای جنوبی و آرژانتین هستند.
خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ و ادب _ صادق وفایی: یکی از کتاب های پژوهشی درباره ی یهودیت و صهیونیسم که در بازار نشر ایران عرضه شده، «یهودستیزی؛ واقعیت یا دستاویز سیاسی» نوشته علیرضا سلطانشاهی است که سال ۱۴۰۰ توسط انتشارات شهید کاظمی منتشر گردید. مطالب کتاب یاد شده بیشتر بر مساله یهودستیزی و چرایی آن از نظر سیاسی و فرهنگی متمرکز است و در حاشیه این بحث ها به عنوان موضوع اصلی، به مطالب دیگری درباره ی یهود و صهیونیسم هم می پردازد.
طوفان الاقصی و بعد از آن شکست های دیگری که اسرائیل از ناحیه جبهه مقاومت چشیده، موجب شد طبق توقعی که از رویکرد تاریخی صهیونیست ها داریم، دست به ترور رهبران جریان مقاومت ازجمله سردار محمدرضا زاهدی و اسماعیل هنیه بزنند که رویداد اول سبب پاسخ ایران تحت عنوان «وعده صادق» شد و جنایت دوم در انتظار پاسخ در خور به سر می برد.
چنین اتفاقاتی، بهانه خوبی برای مطالعه باردیگر و پژوهش عمقی درباره ی یهودیت و صهیونیسم هستند چون متأسفانه هنوز شناخت صحیحی از اسرائیل و انگاره های صهیونیسم در سطح عمومی جامعه وجود ندارد. بدین سبب پای گپ و گفت با علیرضا سلطانشاهی نشستیم و درباره ی موضوعات و مطالب کتاب «یهودستیزی؛ واقعیت یا دستاویز سیاسی» گفت و گو کردیم.
در قسمت های اول این مصاحبه مقدماتی درباره ی بحث شناخت یهودیت و صهیونیسم مطرح شد؛ ازجمله مطالبی درباره ی نگاه قرآن و اسلام به یهودیت و اینکه یهودیت یک موضوع دینی نیست بلکه بطورکامل در زیرمجموعه مفهومی «نژاد» و به عنوان یک مساله قومی مطرح است. قسمت دوم گفتگو با سلطانشاهی هم تمرکز بیشتری بر رفتارشناسی قوم یهود و نقطه ضعف های جبهه خودی داشت که در طول دهه های گذشته سبب لطمه هایی جدی شده اند. یکی از این موارد، نداشتن دید واقعی درباره ی یهودیت و ابعاد آن و در نتیجه بازی کردن در زمین حریف است. سلطانشاهی می گوید ما در کشورمان نتوانسته ایم آن طور که باید و شاید از ظرفیت موقعیتی چون طوفان الاقصی بهره ببریم و این ناتوانی را متوجه دستگاه هایی چون سازمان صداوسیما و آموزش وپرورش به خاطر سردرگمی در سیاستگذاری می داند. این مساله در قسمت سوم هم با بیان نمونه هایی چون سریال های «مدار صفردرجه» و «گیلعاد» و چاپ ترجمه آثاری چون «آیشمن در اورشلیم» اثر هانا آرنت بیشتر مطرح و تشریح شد.
دوقسمت پیشین این مصاحبه در پیوندهای زیر قابل دسترسی و مطالعه اند:
* «یهودیان همه را بدهکار و خودرا طلبکار می دانند / گلدامایر گفت هر اقدامی برای حفظ موجودیتمان موجه است»
* «کتابهای درسی هم مثل صداوسیما تصویر درستی از مساله فلسطین نمی دهند»
در ادامه مشروح قسمت سوم و پایانی این گفتگو را می خوانیم؛
* گریزی بزنم به تعبیری که استفاده کردید؛ گفتید ویروس یهودیت یا صهیونیسم دنیا را گرفته است. نکته مهم این است که یهودی ها خیلی خوب ریل گذاری می کنند. از رنسانس به این سو با دنیایی مواجه هستیم که همه زوایایش یهودی شده اند؛ علم، هنر، قدرت و.... در حوزه ریل گذاری، در عرصه علم، زیگموند فروید، اصالت را به غریزه جنسی می دهد و سینما و عکاسی و نقاشی و همه هنرها هم در خدمت این ایده فعالیت و ریل گذاری می کنند. جالب است که هیتلر در نبرد من می گوید یهودی ها بی بند و باری را در سینما، عکاسی، هنرهای تجسمی و … گسترش داده اند. به جز روان شناسی در جامعه شناسی، اقتصاد و دایره های قدرت می بینیم انگاره های یهودی با حالتی خزنده پیش آمده و همه را تصرف کرده اند.
این روزها اگر ما در ایران اسلامی خودمان افسرده شویم و بخواهیم پیش روان شناس برویم، آموزه های یهودی فروید در اختیارمان گذاشته می شود. یعنی برای خوب شدن حالمان دست به دامان آموزه های یهودی ها می شویم. این محاصره از هرطرف اتفاق افتاده است. بنابراین، نمی دانم شکستن اش به چه صورتی خواهد بود!
شما یک صحبت در کتاب تان دارید و از رافائل پاتا مدیر تحقیقات انستیتوی هرتصل نقل قول کرده اید که صریحاً گفته چیزی به نام یهود وجود ندارد.
بحث رافائل پاتا به مفهوم نژادی است. در جلسه ای سیامک مره صدق نماینده سابق یهودی ها در مجلس شورای اسلامی که پزشک هم بوده، گفت از نظر علمی هیچ نوع نمی تواند اثبات کرد هیچ نژادی در طول تاریخ دست نخورده باقی مانده باشد. یعنی اقوام در طول تاریخ با هم اختلاط دارند و نمی توانند صد در صد خالص بمانند. این تغییرات صورت می گیرد و نژاد خالص از نظر علمی حرفی بی پایه و اساس است. شلومو ساند هم در کتاب اختراع قوم یهود همین را می گوید که یهودی هایی که الان در اسرائیل هستند، یهودی هایی با نژاد خالص که مدعی هستند از اسباط دوازده گانه هستند، نیستند. او یهودی های خزر را می گوید، بربر را می گوید و فالاشه (یهودیان آفریقا) و … که در اصالت نژادی شان حرف و حدیث وجود دارد.
این موضوع و بحث بین خود اسرائیلی ها هم هست و برخی از خاخام ها تا الان هم زیر بار نرفته اند. ولی بسیاری از خاخام هایی که از پروژه صهیونیسم و اهدافش اطلاع داشتند، این داستان را خیلی راحت حل کردند و پذیرفتند که ما الان نیاز به جمعیتی به اسم یهودی داریم و حتی آن فالاشه سیاه پوست هم می تواند بیاید بین ما. در صورتیکه خیلی ها می گویند مگر یک سیاه می تواند یهودی باشد؟ اگر صهیونیست ها مدعی هستند قوم برگزیده باید به سرزمین موعود بیاید، این آن قوم نیست. خزرها در دوره ای قوم بزرگی بوده اند و قوم کوچکی هم که یهودی بوده آن گوشه های نقشه ها بوده است. خزرها هم از نظر اعتقادی یهودی شده اند. ولی از نظر نژادی یهودی نیستند. این را افراد دیگری هم گفته اند. بطورمثال دسته بندی ای که خیلی ها روی آن اصرار دارند، همین بحث سفارادی ها و اشکنازی ها است. می گویند یهودی های شرقی که سفارادی اند، یهودیِ با اصالت نژادی هستند و یهودی های اشکنازی، بدون اصالت نژادی اند. بعضی ها هم عکسش را می گویند. این مساله و بحث بین خود اسرائیلی ها هم هست و برخی از خاخام ها تا الان هم زیر بار نرفته اند. ولی بسیاری از خاخام هایی که از پروژه صهیونیسم و اهدافش اطلاع داشتند، این داستان را خیلی راحت حل کردند و پذیرفتند که ما الان نیاز به جمعیتی به اسم یهودی داریم و حتی آن فالاشه سیاه پوست هم می تواند بیاید بین ما. در صورتیکه خیلی ها می گویند مگر یک سیاه می تواند یهودی باشد؟ ولی وقتی بنا باشد پروژه یهودی شکل بگیرد، باید از هر مستمسکی، حداکثر استفاده را بکنند. در اتیوپی عده ای مدعی هستند یهودی اند. وقتی بررسی می نماییم، می بینیم بله مثل اینکه یهودی اند! پس جمعیت یهودی ها زیاد شده است.
شلومو ساند می گوید کسانی که به اسرائیل آمده اند، پیاده نظامی هستند که از نظر نژادی اصالتی ندارند؛ مگر یک عده کم از یهودی های ایرانی و عراقی که حرف و حدیث دارند. ولی عمومشان پیاده نظامی هستند که از نظر نژادی اصالت ندارند و ابزار دست یهودی های اصلی هستند که کماکان به عنوان حشمدون در نیویورک، پاریس، آفریقای جنوبی و آرژانتین هستند. خیلی ها اعتقاد دارند این ها یهودی های اصلی هستند؛ به مفهوم یهودی با همان خاصیت هایی که دنبال پول و امنیت است. برای همین است که خیلی ها می گویند یهودی هایی که در اسرائیل هستند چنددسته اند ولی نمی شود صفات یهودی را به آنها منتسب دانست. بطورمثال یهودی ها خیلی ترسو هستند. پس چه طور چهار جنگ اولیه، لبنان، غزه و انتفاضه را تحمل کرده اند؟
* در حقیقت کسی جلویشان نبوده که اهل جنگ و نظامی گری بوده باشد!
نه در همین حد.
* بطورمثال در جنگ هایی که با اعراب داشتند، اگر رزمنده های ایرانی مقابلشان بودند، واقعاً نتیجه اینگونه بود؟
یهودی ها، پول و امنیت را برای تشکیل سرزمین خود لازم می دانند. یعنی هرجا پول و امنیت باشد، همانجا سرزمین شان است. این نسبتی ندارد اگرچه ۷۵ سال در یک سرزمین ناآرام بمانند. الان یک یهودی به هیچ عنوان در اسرائیل احساس امنیت نمی کنند. اگر اتوبوس بنشیند، ممکنست چاقو بخورد یا کناردستی اش منفجر شود. اینکه چه طور توانسته اند دوام بیاورند، یک بررسی و پژوهش را صورت داده که نتیجه اش این است که این ها یهودی واقعی نیستند که قرآن می گوید اگر راست می گوئید طلب مرگ کنید! این ها اصلاً با مرگ میانه ای ندارند و می ترسند. عده ای دیگر یهودی هایی هستند که هیچ راهی برای ترک این سرزمین ندارند.
نمونه بارز و برجسته شان که قابل دسترسی است، در کتاب «ایران من» نوشته ایزاک یوم توبیان است. او می گوید تحت تبلیغات شدیدی که صهیونیست ها به پدر من تحمیل کردند، درحالی که در ایران مغازه و خانه دوطبقه داشتیم، تن به مهاجرت دادیم. همه چیز در ایران خوب بود اما صهیونیست ها این قدر فضا را برای ما ناآرام کردند که مهاجرت کردیم. پدرم آن جایگاهی را که در ایران داشتیم در اسرائیل از دست داد. ناچار بود با دوچرخه پارچه فروشی کند و به ما گفت من دیگر نمی توانم به ایران برگردم * و گیر افتاده اند.
بله. نمونه های مختلفی از آنها داریم که در سرزمین خودشان با مسائل و مشکلاتی مواجه بودند و ناچار به مهاجرت به اسرائیل شدند. یعنی صهیونیست ها به نحوی آنها را مجبور به مهاجرت کردند. و وقتی وارد فلسطین شدند دیدند نه! این، آن وعده شیر و عسل نیست. دیگر هم نمی توانستند به کشور خودشان یا هر کشور اروپایی و آمریکا بروند. این یهودی ها نمونه تاریخی زیادی دارند. نمونه بارز و برجسته شان که قابل دسترسی است، در کتاب «ایران من» نوشته ایزاک یوم توبیان است. او می گوید تحت تبلیغات شدیدی که صهیونیست ها به پدر من تحمیل کردند، درحالی که در ایران مغازه و خانه دوطبقه داشتیم، تن به مهاجرت دادیم. همه چیز در ایران خوب بود اما صهیونیست ها این قدر فضا را برای ما ناآرام کردند که مهاجرت کردیم. پدرم آن جایگاهی را که در ایران داشتیم در اسرائیل از دست داد. ناچار بود با دوچرخه پارچه فروشی کند و به ما گفت من دیگر نمی توانم به ایران برگردم چون همه زندگی ام را فروخته ام این جا هم چیزی به دست نیاورده ام ولی شما از این جا بروید. در نتیجه بچه هایش ازجمله ایزاک به آمریکا رفتند.
* یهودستیزی خیلی وقت ها به نفع همین پروژه مهاجرت است.
بله بله.
* خود اسرائیلی ها آدم می فرستادند که شیشه بشکنند یا آتش بزنند تا حس ناآرامی بین یهودیان به وجود بیاید و مهاجرت کنند.
کتاب دیوید هرست درباره ی یهودیان عراقی بطور مفصل می گوید ۱۲۰ هزار یهودی ای که در عراق بودند، به هیچ عنوان از کشورشان دل نمی کندند. در نتیجه ما در چند کنیسه بمب گذاری کردیم.
* این بمب گذاری ها کار خود بن گوریون بوده دیگر!
بله. آقای هارون یشایایی رییس قبلی یهودیان ایران می گفت اوایل انقلاب در منطقه یوسف آباد، روی درهای خانه های یهودی ستاره شش پر می کشیدند و فضایی به وجود آورده بودند که داریم علامت می زنیم و بعداً حمله می نماییم. او می گوید به ما اطلاع دادند چنین داستانی در یوسف آباد است. بررسی که کردیم متوجه شدیم عده ای از هم کیشان خودمان یعنی صهیونیست ها بوده اند؛ برای اینکه یهودی ها از ایران دل بکنند و مهاجرت کنند.
* دقیقاً هدف وسیله شان را توجیه می کند.
سومین دسته یهودیان، که مجبور هستند و در این سرزمین مانده اند، آن هایی هستند که می مانند تا جایی که منجر به نابودی شان شود؛ یعنی یهودی هایی که با اعتقاد مذهبی وارد این سرزمین شده اند.
* یعنی به خاطر ارض موعود آمده اند.
بله؛ یهودی ای که واقعاً به عشق کوه صهیون، دیوار ندبه و راه اندازی باردیگر معبد سلیمان وارد شده و به نحوی از صهیونیست ها بازی خورده است. این ها الان درحال افزایش هم هستند و در شکل فعلی به یهودی های افراطی یا حریدی ها معروف هستند. این ها فلسطین را ایستگاه آخر خودشان می دانند.
* برایشان آخر خط است.
و اصلاً تصور مهاجرت ندارند. چون می گویند این همه تلاش نموده ایم بیاییم. گرچه تعدادی شان می گویند ما مجوز نداشتیم و حتما باید «ماشیح» ظهور می کرد که بیاییم. ولی به هر حال عده ای با اندیشه صهیونیسم فریب خورده و آمده اند و دیگر نمی توانند برگردند.
* یعنی آب از سرشان گذشته است.
و اگر جای دیگری بروند، موجودیت و فلسفه اعتقادی خودشان را نفی کرده اند. بدین سبب با این فضا روبرو می باشیم که چرا اینگونه یهودی ها این همه اصرار به ماندن دارند. علت اینکه چرا مهاجرت معکوس از فلسطین اتفاق نمی افتد این است که البته امیدواریم اتفاق بیافتد.
* گفتید اصل کاری ها، در نیویورک و پاریس و نقاط دیگر هستند و پیاده نظام را به اسرائیل فرستاده اند. این هم یک الگوی دیگر یهودی است که در طول تاریخ رعایت شده است. خود یهودی ها با تلمودی که نوشته اند و آموزه هایی که ابداع نموده اند _ چون هیچ پیامبری از جانب خدا چنین آموزه های ضدبشری نمی آورد _ در وهله اول زامبی هستند. چون در برخورد با یهودی، اگر او را نکشی، او تو را می کشد و می خواهد برده اش باشی. تو را پست می داند و مرگت برای او مثل کشتن یک مگس است. این از خودشان. اما کارخانه زامبی سازی هم دارند و داعش و فرقه های مختلف را در اسلام و مسیحیت درست می کنند که در حقیقت همان پیاده نظامشان هستند. یهودی ها، شما را به جنگ با این پیاده نظام مشغول می کنند و به کارهای خودشان می رسند. در تاریخ اسلام هم بطورمثال خوارج پیاده نظام یهودی های بنی امیه هستند. و وقت و هزینه جبهه حق باید هزینه مبارزه با آنها شود.
این زامبی سازی هم در رفتارشناسی یهودی ها خیلی مهم می باشد. اما شما در کتابتان نکته ای را مطرح کرده اید که یک پژوهشگر دیگر یهودشناسی هم با من مطرح کرده بود؛ ناظر به بحثی که در کشورمان نمی توانیم کاری مقابل اسرائیل انجام بدهیم و وقتی هم به زعم خودمان داریم کاری انجام می دهیم، داریم به نفعش انجام می دهیم. شما به سریال «مدار صفر درجه» اشاره کرده اید که بیشتر در خدمت اسرائیل بود نه به ضررش.
اگر بخواهیم درباره ی تولیدات صداوسیما برخورد اصولی داشته باشیم، باید یک نظام نامه علمی و رسانه ای درباره ی فلسطین و صهیونیسم داشته باشیم که بر طبق آن، مشخص باشد چه بگوییم و چه نگوییم و چه طور بگوییم. یعنی باید دستورالعملی برای بخش خبری، مستند، مسابقه مان، سینمایی و سریال و … باشد. اما متأسفانه وجود ندارد. واقعاً اعتقاد دارم بعد از پیروزی انقلاب، حداقل در مورد فلسطین، اگر این نظام نامه در صداوسیما وجود داشت، تکلیف ما در قبال بسیاری از تولیدات مشخص بود و تهیه کننده ها می دانستند چه بگویند و چه نگویند.
وقتی هم که با حضور رؤسای شبکه های یک، دو، پنج و معاون سیما و مسئولین سازمان نشستیم و حرف هایمان را زدیم، کارگردان (حسن فتحی) حضور داشت که از او پرسیدم این اتفاق را بر طبق کدام سند و مدرک تاریخی روایت کردید؟ گفت چنین چیزی در تاریخ نیست و من داستان گفته ام. گفتم خب شما تاریخ را تحریف کرده اید. چون چنین چیزی اصلاً در تاریخمان وجود ندارد که یک یهودی به خاطر مخالفت با اندیشه صهیونیسم کشته شود یکی از تولیداتی که صداوسیما داشت «مدار صفر درجه» بود که به ۳ دلیل آنرا مورد سوال قرار دادیم. زمانی هم که انتقادات را مطرح کردیم، نخستین قسمت سریال پخش می شد. یعنی از همان اول که پخش گردید، احساس کردیم به بیراهه می رود.
* سال ۱۳۸۶ بود.
در همان ابتدای سریال، یک صهیونیست، یک یهودی را می کشت. اما اصلاً در تاریخ چنین چیزی نداریم. وقتی هم که با حضور رؤسای شبکه های یک، دو، پنج و معاون سیما و مسئولین سازمان نشستیم و حرف هایمان را زدیم، کارگردان (حسن فتحی) حضور داشت که از او پرسیدم این اتفاق را بر طبق کدام سند و مدرک تاریخی روایت کردید؟ گفت چنین چیزی در تاریخ نیست و من داستان گفته ام. گفتم خب شما تاریخ را تحریف کرده اید. چون چنین چیزی اصلاً در تاریخمان وجود ندارد که یک یهودی به خاطر مخالفت با اندیشه صهیونیسم کشته شود. ایشان گفت من به خاطر همین جداسازی یهودیت از صهیونیسم این کار را کردم. این صحبت ها منجر به جلسه مفصلی شد که در نهایت آقای فتحی گفت من دیگر سریال سیاسی نمی سازم.
اشکال دیگر این سریال، تأیید هولوکاست بود. گفتیم آقا وقتی اسناد و مدارکی وجود دارد که یهودی ها چنین استفاده هایی از این ماجرا می کنند، چرا ابزار و امکانات صدا و سیمای ایران را برای یک مفهوم صهیونیستی به کار گرفته اید؟
* برداشتم این است که وجه رمانتیک و احساسی کار بر آقای فتحی غلبه کرده و وارد حس همدردی و همذات پنداری با شخصیت دختر یهودی قصه اش شده است.
اشکال سوم هم این بود که از آموزه ها، ابزار و امکانات تبلیغات صهیونیستی به وفور در این فیلم استفاده شده بود. ما تعدادی کتاب به جلسه برده بودیم و همه واقف شدند که این سریال واقعاً این اشکالات را دارد.
* یعنی خواسته یا ناخواسته در خدمت گفتمان صهیونیستی بود.
درخواست ما چه بود؟ اینکه دیگر این کار را نکنید. اما زمانی ما را برای دادن توضیحات دعوت نمودند که آخرین قسمت سریال پخش شده بود. ما هم گفتیم اشتباهی کرده اید. ولی بازپخش اش نکنید!
* ولی بارها بازپخش شد.
و آن جا گفتیم یک سریال دیگر هم در کنداکتور پخش تان هست که همچنین است. گفتند چه سریالی؟ گفتیم «گیلعاد». این سریال هم همان مفهوم را داشت ولی ضعیف تر که اگر اشتباه نکنم در برنامه پخش شبکه دو بود. به مدیر شبکه دو گفتم و ایشان گفت بله ما این سریال را داریم. آن موقع هنوز پخشش شروع نشده بود. من سریال را دیده بودم. گفتم این سریال هم این اشکالات را دارد و اگر واقعاً به این نتیجه رسیده اید که حرف های ما درست است، این سریال هم مثل «مدار صفر درجه» است. آن سریال را ۶ ماه از کنداکتور پخش درآوردند ولی بعد پخشش کردند.
متأسفانه نبود نظام نامه موجب می شود هر کارگردان و نویسنده از این بلبشوی تبلیغاتی و فرهنگی در صداوسیما بهره برده و می تواند به آسانی عامل نفوذ باشد. ممکنست خودش واقعاً نیت صهیونیستی نداشته باشد ولی می تواند از یک تفکر صهیونیستی خط بگیرد. چنانکه الان در شبکه های خانگی و پلت فرم ها شاهد این مساله هستیم. همین اواخر در فصلنامه ۱۵ خرداد در قالب یک مقاله نوشتم که «آقا چه دلیل و ضرورتی دارد در یک بازه زمانی کوتاه درست پس از دوره ای که هولوکاست در ایران مورد تردید و انکار قرار گرفته، این همه کتاب درباره ی هولوکاست چاپ شود؟» یعنی این مساله در دوره ای انکار شد و سپس تعداد زیادی کتاب به سرعت درباره ی اش چاپ شد. کتاب هانا آرنت برای دهه ۱۹۷۰ میلادی است. چه ضرورتی دارد جامعه ما امروز این کتاب را منتشر کند؟
* «آیشمن در اورشلیم» را می گوئید؟
بله. چه ضرورتی دارد؟ بعد هم در آثار سینمایی در پلت فرم روبیکا یک سریال در باب اثبات هولوکاست پخش گردید. بتازگی درباره ی این فیلم شنیده ام که درباره ی اثبات هولوکاست است. در جشنواره فیلم فجر ۱۴۰۲ مطرح و مورد توجه واقع شد.
شما گفتید نکند نازی ها عامل یهودی ها بوده باشند. این ها اصلاً با هم قرارداد داشته اند. در کتاب به «قرارداد هاوارا» اشاره کرده ام که صهیونیست ها طبق آن، برای مهاجرت دادن یهودی ها با حکومت هیتلر همکاری داشته اند. نکته سومم درباره ی داستان آیشمن و جریان محاکمه آیشمن در اورشلیم یا قدس است. فیلم هایش را دیده ام ولی هیچ گاه مشروح مذاکرات را ندیده ام و نمی دانم در دادگاهش چه گذشته است متأسفانه نه در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و نه در صدا و سیما این نظام نامه وجود ندارد. خوشبینانه ترین حالت این است که ظرفیت و امکاناتمان در راه اهداف صهیونیستی به کار گرفته شود و بدبینانه ترین حالت هم این است که نفوذ کرده اند و سریال هایی در سطح الف تولید می کنند که در خدمت گفتمان صهیونیستی هستند.
* پوشش و ویترین ظاهرشان هم عشق و مسائل رمانتیک است. بطورمثال همان «مدار صفر درجه» عشق یک پسر مسلمان ایرانی به یک دختر یهودی فرانسوی بود. به نکته خوبی اشاره کردید. من «آیشمن در اورشلیم» را خواندم. آیشمن همانطور که هانا آرنت می گوید بزرگ ترین خدمت را به مهاجرت یهودیان به اسرائیل کرده است. گاهی فکر می کنم نکند نازی ها هم عمله یهودیان بوده باشند. ولی واقعاً برایم سوال است با آن همه خدمات آیشمن چرا باید در نهایت اعدام شود؟ آیا یک نمایش بود که بن گوریون پز بدهد که ببینید ما یک دشمن یهود را از کجا آوردیم و اعدام کردیم؟
اولاً این تصریح را داشته باشیم که هر اثری که در باب اثبات هولوکاست باشد، مردود است؛ این فرض اولیه. ثانیاً هانا آرنت در «آیشمن در اورشلیم» و کتاب دیگرش «یهودستیزی» دنبال اثبات یک نظریه درخصوص ابتذال شر است و آنرا توضیح می دهد. شما گفتید نکند نازی ها عامل یهودی ها بوده باشند. این ها اصلاً با هم قرارداد داشته اند. در کتاب به «قرارداد هاوارا» اشاره کرده ام که صهیونیست ها طبق آن، برای مهاجرت دادن یهودی ها با حکومت هیتلر همکاری داشته اند. نکته سومم درباره ی داستان آیشمن و جریان محاکمه آیشمن در اورشلیم یا قدس است. فیلم هایش را دیده ام ولی هیچ گاه مشروح مذاکرات را ندیده ام و نمی دانم در دادگاهش چه گذشته است.
* تازه این را هم از دید هانا آرنت در اختیار داریم که بناست به عنوان خبرنگار، دادگاه را برای ما روایت کند. مشخص نیست راست بگوید یا دروغ!
او بیشتر دنبال اثبات نظریه ابتذال شر است...
* و از این رهگذر خدمتش را هم به اسرائیل می کند.
بله؛ با تأیید هولوکاست. همه این ها منجر به این می شود که به مخاطب القا کنید یک برنامه سیستماتیک برای نابودی یهودی ها در جنگ جهانی دوم بوسیله کوره های آدم سوزی و اتاق گاز وجود داشته است. اگر این را از هر طریقی به بباورانید موفق شده اید.
از دادگاه آیشمن این گزارش ارائه شده که بازماندگان هولوکاست آمده اند و چه گفته اند. در صورتیکه همه این ها می توانند برنامه ریزی شده باشند. چنانکه امروز هم که این همه سال از جنگ جهانی دوم، گذشته تعدادی را به عنوان نازی تحت تعقیب قرار می دهند که در کشتار یهودیان نقش داشته اند. یا بطورمثال از فردی به خاطر بازمانده هولوکاست بودن تمجید می کنند. همه این ها در دستگاه تبلیغات صهیونیستی قابل پرداخت هستند؛ همچنین خاطراتی که در این زمینه چاپ می شوند.
واقعاً جایی نیست که آیشمن گفته باشد من عامل هیتلر برای کشتار یهود بوده ام. هرچه هست از جانب خود یهودی هاست که «او اتهامش را قبول کرد و ما هم حکمش را دادیم و اجرا شد.» ولی مشخصاً درباره ی آیشمن، باز هم به این نتیجه نرسیدم که آیشمن این اذعان و اعتراف را داشته که هیتلر طرح کشتار سیستماتیک داشته است. چیزهای دیگری هم هست که خود یهودی ها برای غلیظ کردن داستان هولوکاست به آنها دامن می زنند. کتاب من درباره ی یهودستیزی است. ولی وقتی کتاب «نبرد من هیتلر» را می خواندم، به هیچ عنوان نتوانستم حتی یک سند به آن ارجاع بدهم.
* چرا؟
وقتی کتاب را خواندم، دیدم سرشار از اندیشه های ضدیهودی است و آدم متعجب می شود یک فرد عادی چرا باید این همه ضدیهودی باشد. و شک کردم. آیا این کتاب واقعاً برای هیتلر است یا نه؟ واقعاً با مراجعه به منابع مختلف دیدم هیچ آدم حسابی و پژوهشگر کاربلد به «نبرد من» ارجاع نمی دهد. یعنی نمی شود اطمینان داشت اثر هیتلر است.
* این کتاب تا ۲۰۱۶ در آلمان ممنوع بود. تا آن زمان فرصت داشته اند یک نسخه جعلی از آن بیرون بدهند. و یک نکته هم درباره ی آیشمن. با فرض قبول همه گزارش های هانا آرنت و راست بودنشان، اعدام آیشمن را چه کسی دیده و چه عکسی از آن وجود دارد؟
در اسرائیل از نظر قانونی، صدور حکم اعدام وجود ندارد. یعنی برای هیچ کسی حکم اعدام صادر نمی کنند. بالاترین حکم شان زندان های طویل المدت و حبس ابد است. یک فرد به نام محمد مرغوثی هست که به چندصد سال حبس ابد محکوم شده است. یا ایگال امین که اسحاق رابین را ترور کرد، اعدام نگرفت حبس ابد گرفت. دو نفر در اسرائیل حکم اعدام گرفتند؛ یک فلسطینی و دیگری همین آیشمن. من هم دنبال مطالعه اینکه اعدام شد یا نشد نرفتم. ولی در منابع مختلف خواندم که اعدامش کردند و جسدش را سوزاندند و خاکسترش را هم به دریا ریختند. یعنی اثری از او به جا نمانده است.
واقعاً جایی نیست که آیشمن گفته باشد من عامل هیتلر برای کشتار یهود بوده ام. هرچه هست از جانب خود یهودی هاست که «او اتهامش را قبول کرد و ما هم حکمش را دادیم و اجرا شد.»
* با فرض پذیرش تحریف و دست بردن در «نبرد من»، هیتلری که در این کتاب دیدم یک فرد بطورکامل اخلاق مدار است. به روابط غیراخلاقی می تازد و می گوید رفتارهای خارج از عرف و بی شرمانه را یهودی ها در فرهنگ و هنر باب می کنند. نمی دانم شاید خود یهودی ها این ها را نوشته اند!
من واقعاً دنبال این بودم که ببینم حرف حساب هیتلر چه بوده و چه چیزی به عنوان نظام فکری اش انتشار یافته است. بطور اتفاقی متوجه شدم هیتلر در زمان رضاشاه، جزوه منشورات رایش را به رضاشاه هدیه داده که که اگر می خواهید ما را بشناسید و بدانید چه می گوئیم، این منبع اش است. رضاشاه این جزوه را گرفته و بعد به کتابخانه ملی اهدا کرده که به عنوان منبع مرجع ثبت بشود. برای رسیدن به این سند پیگیری کردم و از دوستی شنیدم که وقتی به کتابخانه ملی مراجعه نموده، نتوانسته این سند را پیدا کند.
این سند قابل اطمینان ترین مدرکی است که از هیتلر وجود دارد و می شود گفت دربرگیرنده اندیشه های هیتلر است. اما دوست محقق من نتوانست پیدایش کند. همین دوست ما درباره ی فردی که در جنگ جهانی دوم به خیانت مشهور شده و رییس جمهور مستقر در فرانسه است؛ یعنی مارشال پتن، کاری پژوهشی کرده است. تصویری که در تاریخ نویسی پس از جنگ جهانی دوم از پتن مطرح است، یک فرد بطورکامل خائن و همدست با نازی هاست. در صورتیکه با رجوع به برخی منابع، می بینیم تجدیدنظرطلب های تاریخی مثل دیوید ایروین که در آمریکا هستند، می گویند مارشال پتن از همین شخصیت هایی است که تصویر نادرستی از او انتشار یافته است. این تجدیدنظرطلب ها نه فقط درباره ی هولوکاست که درباره ی جنگ جهانی دوم هم قائل به این نظریه هستند که تصویر درستی ارائه نشده است.
چون هیتلر در جنگ جهانی دوم شکست خورد، هرچیزی را می توان به او منتسب کرد. چون تاریخ را...
* قوم غالب می نویسد.
درباره پتن هم همچنین است. واقعاً درباره ی هیتلر هم حقیقت را نمی دانیم. بسیاری از چیزهایی که درباره ی او شنیده ایم، از متفقین شنیده ایم.
* هیتلر توانست مقابل آن جهان یهودی شده که جنگ جهانی اول را به راه انداخته و آن همه خفت و خواری را به آلمان تحمیل کرده، ایستاد و شکستش داد. جنگ جهانی اول واقعاً قوانین استعماری سنگینی را به آلمان تحمیل کرد. می بینیم که پس از جنگ زغال سنگش را فرانسه می برد و باقی ثروت هایش را کشورهای دیگر یهودی شده. اما هیتلر توانست آن آلمان شکست خورده را متحد و یکپارچه کند. شاید این روایت راست یا دروغ باشد. اما او مقابل آن جهان یهودی قد علم، و چندسال مقاومت کرد. لوئیس مارشالکو می گوید روایت غالبی که اول آلمان به لهستان حمله و جنگ جهانی دوم را شروع کرد، یک روایت یهودی و دروغ است. این لهستان بود که به آلمان حمله کرد.
در مجموع، می توانیم بگوییم رمز ماندگاری و دوام یهودی ها در سده های تاریخی این است که تاریخ را قلب و به نفع خودشان تحریف می کنند. بدیهی است که هیتلر این چیزی که درباره ی اش می گویند و دستگاه های تبلیغاتی و رسانه ای شان در بوق و کرنا می کنند نیست و با این تصویر تطابق ندارد.
از این نکات تاریخی خیلی داریم. یکی از تازه ترین وقایع تاریخی که برای ما معلوم شده، کشتار ایرانیان در جنگ جهانی دوم توسط متفقین است که چه تعداد بر اثر قحطی که ساخته و پرداخته آن طرفی ها بوده کشته شدند. این مساله تا قبل از این، بطورکامل مغفول بود. آقای (محمدقلی) مجد در کتابش اسنادی را آورده و گفته نزدیک به نصف جمعیت ایران به خاطر قحطی کشته شدند.
* این حادثه بزرگ می تواند موضوع یک فیلم سینمایی بزرگ و هالیوودی باشد ولی نمی گردد. نکته دیگر درباره ی کار رسانه های یهودی است. خبر مرگ پنجاه شصت یا پنجاه نفر در بوسنی یا هر نقطه ای از دنیا اهمیت ندارد اما خبر عروسی آنجلینا جولی اهمیت بیشتری دارد و همه آنرا منتشر می کنند. این، همان علم یهودی رسانه است که شخصیت یک هنرپیشه را تا این حد بزرگ می کنند که مرگ آن همه آدم مقابلش اهمیت ندارد.
برای جمع بندی به موضوع هولوکاست اشاره کنم. هولوکاست برای یهودیان، همچنان نان دانی است. خودتان هم به آن جمله گلدا مایر اشاره کردید. متاسفانه با یک استاد دانشگاه موجه صحبت می کردم و گفتم هولوکاست اتفاق نیافتاده است. ولی او می گفت اتفاق افتاده است. یعنی خودی ها هم این دروغ را باور کرده اند. پس هنوز برای یهودی ها راندمان دارد و به قول گلدا مایر پس از آن اسرائیلی ها مجاز به انجام هرکاری هستند. اما از بزرگی این دروغ مشخص است که دروغ است. رمز دیگر کار یهودیان این است که تا جایی که بصرفد، از نان دانی ها استفاده می نمایند.
مظلوم نمایی برای حیات یهود لازم است و هر جایی هم که این مظلومیت را با طراحی داستان های بزرگ از یهودستیزی مطرح کنند برایشان آورده دارد.
* شما به این هم اشاره کرده اید که هیچ گاه آن طرف داستان را نمی گویند. همیشه می گویند یهودستیزی هست و ما را زده اند...
ولی دلایلش را نمی گویند.
* بر فرض دروغ هایی که درباره ی هیتلر می گویند، راست باشند. اما هیچ گاه نمی گویند با هیتلر چه کار کرده اند که به قول شما در نبرد من اش این همه تنفر از یهودی ها وجود دارد. این هم از دیگر رموز موفقیت یا ماندگاری یهودی هاست.
بله همچنین است.
منبع: بلك بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب