ضیاء موحد عنوان كرد
شاعران مورد سوءاستفاده، شاعران سوءاستفاده گر
به گزارش بلك بلاگ ضیاء موحد با اشاره به سوءاستفاده از شاعران، در عین حال اظهار داشت: عده ای هم هستند كه مرتبا به رسانه ها شعر و عكس می دهند و به مناسبت هایی كه اصلا مشخص نیست چه چیز هست، مصاحبه می كنند.
این شاعر درباره رسانه دار بودن یك طیف خاص از شاعران و در مقابل آن رسانه نداشتن شاعرانی دیگر كه سبب كمرنگ شدن آنها می شود، اظهار نمود: من با این مسئله موافق هستم. در شهرستان ها شاعران خوبی هستند كه آثارشان فقط در مطبوعات محلی منتشر می شود. البته عده دیگری از شاعران هم هستند كه نمی خواهند شعرشان را منتشر كنند كه آنها را نمی گردد كاری كرد. حجم شعر و ادبیات در رسانه ها بسیار كم شده و در همین رسانه ها هم بیشتر جنبه های سیاسی و كمتر جنبه های ادبی برجسته می شود.
او سپس به دسته بندی ایجادشده در بین شاعران اشاره و بیان كرد: رسانه ها آن طور كه باید، شاعران را مطرح نمی كنند چون در میان شاعران دسته بندی بوجود آمده و گروه های مختلفی تشكیل شده است. من چون عضو هیچ گروهی نیستم می توانم این حرف را بزنم. ما گروه های مختلفی داریم كه اعضای هر گروه با خودشان معاشرت دارند و فقط از خودشان حرف می زنند. كتاب شعر خوبی هم اگر دربیاید، درباره آن حرفی نمی زنند و سكوت می كنند.
موحد در توضیحی درباره این گروه ها اضافه كرد: دسته بندی این گروه ها بر مبنای نگاه به شعر است. یك عده شان شاعران شعر سنتی هستند و شعر سنتی می گویند و شعرهای دیگر را هم قبول ندارند. از میان آن هایی كه به دنبال سبك نیما هستند، هر روز یك گروه با یك نام اعلام حضور می كند. البته پیش از انقلاب هم چنین شرایطی بوده است، مثل گروه «مدرن» و «پست مدرن» و... كه این ها هر كدام دنبال یك مفهوم جمع می شوند و بقیه را هم قبول ندارند.
نویسنده كتاب «دیروز و امروز شعر فارسی» درباره اثرگذاری حرفه روزنامه نگاری بر فعالیت شاعری هم اظهار داشت: بسیاری از شاعران در جهان بوده اند كه روزنامه نگار هم بوده اند یا اصلا بنیانگزار مجلات شعری بوده اند و این ها با هم منافاتی نداشته است. البته باید دید در چه سطحی و چه نوع روزنامه نگاری ای انجام می شود. این ها همه به كیفیت كار روزنامه نگار بستگی دارد، كه علاوه بر حفظ شاعری اش می تواند روزنامه نگار خوبی هم باشد یا نه، كه در نهایت امكان دارد یكی بر دیگری تاثیر بگذارد؛ یكی قوی تر شود و یكی ضعیف تر.
ضیاء موحد كه اعتقاد دارد در سال های اخیر كیفیت صفحات ادبی رسانه ها بسیار كم شده است، اظهار نمود: شعر هنری ظریف و بالاترین درجه فرهیختگی زبان است كه آنرا خیلی دست كم می گیرند. در میان شاعران معاصر كسانی كه شعر نو طنز بگویند اندك هستند، حتی شاعرانی كه شعر عاشقانه خیلی خوب بگویند هم. بیشتر شعرها شكایت، آه وناله و روضه خوانی است.
این شاعر همینطور در پاسخ به پرسش مطرح شده درباره سوءاستفاده از شاعران اظهار داشت: ناشرانی هم هستند كه این كار را می كنند. شاعرانی آمده و به من گفته اند كه شعرهای مان را چاپ نماییم یا نه، من سفارش ام این بود كه شعرهای شان ضعیف اند و چاپ نشوند و صبر كنند، اما آنها صبر نكردند و شعرهای شان را چاپ كردند. بعد با من تماس گرفتند و گله و شكایت كردند كه اولا ناشر از ما پول گرفته است و ثانیا هنوز كتاب را چاپ نكرده یا ناقص چاپ كرده است. وقتی هم به ناشر رجوع می كنند، پاسخ درست وحسابی نمی شنوند. در جراید و مطبوعات هم همیشه این مسائل بوده است. البته در خارج از كشور هم این مسائل وجود دارد، یكی از دوستانم در آمریكا می اظهار داشت كه شعرش را به یك منتقد داده و منتقد از او ۱۰۰ دلار گرفته تا اظهارنظر كند و بعد هم گفته كه شعر قابل چاپ نیست.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب